We hebben ein-de-lijk een fundering! Na alle ellende lijkt het nu eindelijk weer soepel te lopen!
Ter voorbereiding heb ik dinsdag het aansluitings- en ontstoppingspunt van ons riool verplaatst, want dit was te dicht op ons huis gemaakt. En toen ik aan het graven was bleek ik geluk te hebben: er zal een koppelstuk, dus ik hoefde niet te zagen!
Op zaterdagochtend was de nieuwe partij er al lekker vroeg (half acht) om onze fundering te gaan leggen. Pieter was chef aantrillen en Sander van het uitmeten en de graafmachine besturen. De fundering bestaat nu uit een ontzettend simpel systeem van stelconplaten met poeren er op. Dit alles gaan we verankeren aan ons huis met L-profielen (die we nog moeten laten maken). Helaas waren de poeren die we bedacht hadden niet te bestellen, dus zijn ze wat hoger geworden. Maar we zitten ook op een heel laag punt, dus we denken dat de hoogte later niet meer opvalt.
De winter is nu ook echt begonnen en we hadden eigenlijk niks te doen behalve toekijken, dus we hadden het flink koud gekregen. Ik stond op een gegeven moment ook letterlijk te schudden van het gebibber van de kou, ondanks alle thermokleding en Dorus' handen hielden er mee op.
Eind van de ochtend waren de heren klaar en waren ze zo lief om nog even een geul te graven voor ons riool. Sanders motto is: wat je met olie kan, moet je niet met bloed doen. Oftewel: je gaat toch niet met een schep een gat graven als je een graafmachine kan gebruiken :)
Na wat nadenken zijn we naar de Hornbach gegaan om de juiste stukken buis te kopen. Toen iets verder gegraven, buizen aangesloten en het gat weer dichtgegooid. Het dichtgooien was ook nog een flinke klus, want het gat was toch best wel groot...
Uiteindelijk waren we precies met de zonsondergang klaar :D
Toen zijn we lekker uit eten gegaan in de stad om vervolgens thuis onder de douche op te warmen. Helaas is het op de golfbaan echt best wel koud. Met moeite krijgen we het hier opgestookt tot 18 graden, dus uiteindelijk voelde ik me pas de volgende ochtend pas weer echt warm.
